31 mei: Nieuwpoort-Zeebrugge en 1 juni Zeebrugge naar Scheveningen.

Het is dinsdag 31 mei. Vandaag varen we van Nieuwpoort naar Zeebrugge. Een relatief korte trin van iets meer dan 20 mijl. We vertrekken ergens in de middag om wat stroming mee te hebben. Zo mooi als het weer de eerste twee weken was, nu is het een stuk minder gunstig. Flinke mist bij het verlaten van de haven en toch een flinke wind uit de verkeerde hoek. Na links en rechts wat opkruisen (we zijn inmiddels een uitstekend over-stag-team) neemt de wind toe. Geen probleem voor de Paradoxe en rond 2000 u melden we ons voor de haven van Zeebrugge. De centralist heeft hoorbaar paniek in zijn stem. We moeten buiten wachten. De seinen gaan op rood. Er blijkt wat uitvarend verkeer te zijn, niet meer dan 1 middelgrote boot. Aangezien de seinen op rood blijven vragen wij of we nu NAR binnen mogen: we draaien rondjes op grote golven en de wind is stevig een aanlandig. We krijgen een snauw. Wachten. De horen dat meerdere boten melden dat ze los willen gooien in de haven en de centralist geeft ze een voor een toestemming. Uit de berichtgeving blijkt dat de radarinstallatie van Port Control kapot is en bovendien dat de centralist geen overzicht heeft en dus dikke tress heeft. Wij wachten rustig af en na ruim een half uur dobberen krijgen wij het sein groen. Voor we goed en wel aangemeerd zijn is het ruim 21.00 u. Hapje eten volgende dag voorbereiden en naar bed.

Woensdag 1 juni staan we om 7 uur op. Vandaag naar Scheveningen. Ruim 60 mijl. In ieder geval 1 getij tegen, tegenwind en de maasmond. We checken alle weerberichten en gribfiles nog even en nergens blijktv op dat moment van de windkracht die ons te wachten zal staan.

Even een tukje tegen de stroom opboksen door de mist, en dan gaat het lekker. We kunnen hoog aan de wind zeilen en maken goede vorderingen. Rond 10.00 u horen we de eerste stormwaarschuwingen over de marifoon. Op dat momentzeilen we nog met vol tuig. In de loop van de uren die daarop volgen neemt de wind toe. Van 3 naar 4 naar 5 naar 6 en met een dikke 6 en steeds hoger opbouwende golven varen we met 2 gereefde zeilen langs de Zeeuwse kust. Door de toenemende wind en de tegenstaande stroming gaat de vaart eruit. We vorderen langzaam en de focus is veiligheid. Dus uitkijk houden, golven inschatten, zorgen dat het tuig niet overbelast wordt en de inwendige mens. Met dit weer is het geen pleziertje om in de keuken iets te moeten fabriceren, maar Ron zet koffie, smeert brood en kookt een potje. Ik moet mijn meerdere in hem bekennen: voor geen geld zou ik dat daaronder in die boot doen in deze omstandigheden. Ron viert deze overwinning met een grote glimlach. Hij is in zijn element.

we maken slechte vorderingen en de wind drukt ons weg. Nu alleen nog een stukje grootzeil en de motor op sommige stukken bij om toch nog 2,5 knoop over de grond te maken. We kruipen naar de Maasmond en het weer wordt er niet beter op. We dansen dwars van het ene golfdal naar het andere via de hoge topen. Inmiddels breken de golven links en rechts om ons heen en zien we overal schuimsporen. Kleine 7 bft is ons idee.

Eindelijk komen E bij de MV Boei, een kardinale boei ter hoogte waarvan de Sector Massmond moet worden opgeroepen zodat zij zich met onze oversteek van de Maasmond kunnen bemoeien. We worden aangenaam verrast door de zeer ervaren en prettige centralist. We zien op onze AIS dat het een gaan en komen is van mega-schepen; het is een drukte van belang. We kunnen alles zo bespreken met de centralist en een paar schepen dat we - met even kort inhouden om een tanker voor ons langs te laten draaien - op zeil met hulp van de motor zonder problemen de Maasmond kunnen nemen. Fijn om aan de overkant te zijn. In stilte hopen we dat de wind wat af zal nemen. Het tegengestelde gebeurt. we weten nu wat de term huizenhoge golven inhoudt en we krijgen regelmatig een klusje water om de oren. De pakken bewijzen hun dienst en houden ons warm en droog. De Paradoxe doet het formidabel. Ze neemt elke golf met speels gemak en blijft op koers. Ondanks de omstandigheden vinden dat we de boel onder controle hebben en gaat Ron zijn. Potje koken. We eten samen aan dek. Heerlijk! Tot een grote golf vindt dat er wat zout aan mijn eten moet worden toegevoegd en dat wort dan ook braaf in in mijn b orde gegooid. Valt mee, nog goed te weten. We lachen en genieten ervan om onderdeel van dit geweld te zijn.

Na de maasmond door naar Scheveningen. We schieten nog steeds niet op en het wordt donker. De wind blijft tegen 8 bft en neemt niet af. Laatste hindernis is de havenmond van Scheveningen. Gelukkig kennen E die goed en weten dat we er eerst een stukje omheen moeten varen. ook laat onze plotter dat perfect zien. Op enorme rollers wordt de paradoxe naar binnen gedragen. In de relatieve rust van de pieren geven we elkaar een high-five. Seen this. Done this! in. De Marina aangekomen blijkt de flink vol te liggen. Het is inmiddels half een 's nachts. In de passantenkom ligt alles al dubbel te stuiteren en de ingang is nauw. we besluiten op de kopse kant van een steiger aan te leggen waar met grote letters VERBODEN AAN TE LEGGEN staat. We zien gezien de weersomstandigheden en de mogelijke schade die manoeuvreren nu met zich mee gaat brengen redenen voor overmacht en leggen aan. Briefje met excuses bij de havenmeester naar binnen gegooid, hem ook nog ge-sms't en om 0200 gaan slapen. Ahhhhh.

06:00 u. Er wordt hard op de boot gebonkt. We springen uit ons bed en zien een druk tafereel naast ons. 3 KNRM boten draaien rondjes en er wordt een jacht tegen onze boot aangelegd. De bemanning (5) vertelt later dat ze naar Engeland wilden, om 2130 uit IJmuiden vertrokken waren, ergens een rif wilden Etten met behulp van de motor en dat de het niet meer deed. Vervolgens zijn ze door de KNRM naar Scheveningen gesleept. Minimaal 2 man ws ziek en verrast door de storm. De KNRM man legt uit dat dit in feite een calamiteitensteiger is en vindt onze uitleg acceptabel. Gelukkig wappert in onze mast ook het 2016 vaantje. we zijn lid......

We vallen al een blok in slaap en worden rond 1100 uur weer wakker. Even bijkomen, douchen, boodschappen doen. Eind van de middag maken we ons plan om vannacht te vertrekken. Dus onze buurman moet los. Met heel veel stootwillen en spierkracht lukt het om in de nog steeds harde wind die op de kopse kant staat de Paradoxe er tussen uit te krijgen en in een box te leggen. Daarna lekker gerelaxed. Gekookt, gegeten en zo nog even een slaapje doen voordat we de Paradoxe vannacht op koers brengen voor de laatste etappe van deze reis.

Wij zullen kijken of we nog wat beeldmateriaal kunnen toevoegen.

Ons doel was 1) Dartmouth en 2) genieten. Allebij volledig behaald. we hebben het enorm naar onze zin gehad en constateerden dat we een goed op elkaar ingespeeld team zijn en goede vrienden. Mooi. Veel gepraat over van alles en nog wat.

Ook was het leuk de verhalen te schrijven en de foto's en filmpjes te plaatsen om onze familie en vrienden deelgenoot te maken van de reis. Getuige de vele leuke reacties ook geslaagd. Fijn dat jullie ons volgden en zo meeleefden.

Dit weekend even thuis landen en maandag gaan we weer beginnen. Op Ron liggen bergen werk te wachten en ik begin aan mijn nieuwe baan. We zitten weer vol in de energie dus dat komt allemaal goed.

Nogaamls bedankt, tot snel ziens en hartelijke groet van Ron en Klaas-Jan.

BREXIT, Duinkerken en Nieuwpoort (B); 28,29, 30 mei.

Op zaterdag 28 mei om 1030 u laten we Dover Marina achter ons. Dover Port Control verzoekt ons de oostelijke uitgang te nemen maar niet nadat we 3 veerboten in en uit hebben laten gaan. Net buiten de outer-harbour komen we in een wolk van meeuwen terecht. Honderden. Ze duiken naar hartelust de zee in en komen dan boven met kleine visjes. We varen kennelijk door een enorme school vis, ontbijt voor de meeuwen. We zetten koers richting het VTS tussen Engeland en Frankrijk. Omdat je zo'n VTS verplicht haaks over moet steken is dit een spelbreker als je een ideale koers wilt varen. Met NNO wind en de stroom tegen komen we langzaam vooruit. Dit was echter ingecalculeerd zodat we aan het einde van Deze trip voordeel zouden hebben.

Nadat we stuurboord uit zijn gegaan om haaks het VTS over te steken gaat het lekker. We hijsen de zeilen en zetten een rif in het grootzeil omdat de wind toch wel tegen kracht 5 aanzit. Tijdens onze oversteek horen we de Franse kustwacht uitvaren tegen een jacht dat zich niet aan de regels houdt en er wordt gedreigd met een flinke straf. We zien op de AIS dat het jacht snel haar koers verlegd. Het oversteken van de VTS betekende opletten. Het was een gaan en komen van enorme schepen, eerst van links naar rechts (6 mijl) en daarna van rechts naar links (weer 6 mijl). Ook zijn er dan nog de Ferry's uit België en Frankrijk die ook een haakse koers moeten volgen en daarna rap afbuigen. Het ging allemaal prima, AIS is een fantastische uitvinding. We zien in het scherm welke koers een schip vaart, hoe hard en wat een eventueel moment van aanvaring is. Daar is dan goed mee te rekenen.

Na de oversteek van het VTS is het weer hoog aan de wind; als we de koers niet kunnen houden en onze snelheid afneemt maken we een rak om hoogte te winnen. Hoge golven en heerlijk zeilen. De Paradoxe houdt zich prima.

Rond 19.30 uur lopen we Duinkerken binnen. We gaan aan dezelfde steiger als op de heenreis liggen. We hebben geen zin meer om te koken en duiken het restaurant van de haven in. Dit blijkt afgeladen te zijn met locals. We krijgen er net nog een plekje voor 2 uitgeperst en in mijn beste Frans doe ik onze bestelling. In. Gebrekkig Engels worden we te woord gestaan. Meestal vraag ik dan of ze geen Frans spreken maar dit keer liet ik het maar zo. Ze waren wel aardig. Mijn. Salade was ok (wel een heel zakje fabriekscroutons erdoorheen, maar ala) en Ron kreeg zijn entrecote ook best weggekauwd. Als tegen het einde van onze maaltijd een man van rond de 60 achter een orgeltje gaat zitten en een wat jongere dame die haar best doet om een soort van Mireille Mathieu uitstraling te hebben maar daar hopeloos in faalt samen gaan zingen spitsen wij de oren. Maar al na enkele klanken herken ik erg slechte imitaties van liedjes die al antiek waren toen ik nog een flonkering in de ogen van mijn vader was, dus we besluiten aan onze stutten te trekken. we lopen nog even over een moderne loopbrug over een kanaal heen en zien de resten van een herdenking die de dag ervoor heeft plaatsgevonden. Op een havenhoofd staat een stuk luchtdoelafweer en verderop zien we een rij oude legervoertuigen. Duinkerken herdenkt wat er in WO2 op haar stranden is gebeurd. Inmiddels is het donker en het weer wordt slechter. We gaan aan boord en plannen een relatief korte tocht naar Nieuwpoort.

Deze tocht naar Nieuwpoort is nog geen 20 mijl, maar er zijn factoren waar we rekening mee moeten houden, met name in elkaars combinatie. De wind: verwachting is 4-5, mogelijk 6. Zandbanken: voor de Belgische kust liggen langgerekte zandplaten die te ondiep zijn om over heen te varen. Stroming en windrichting: 2 nogal bepalende factoren voor wind en snelheid.

We varen pas om 1430 Duinkerken uit. Al voor het verlaten van de havenmond voelen we hoe de Paradoxe opgetild wordt door de binnenrollende golven maar ze laat zich prima door de branding heen sturen. Buitengaats verleggen we de koers meer Oost en pakken de NNO wind op. Hoog aan de wind, beide zeilen gereefd, Dikke windkracht 5, eerder 6 schatten wij in aan de hoge golven, de brekers en de schuimstrepen.

Het gaat erop. Een keer eerder hebben we in dit soort weer gezeten, in buien bij Eastbourne, een paar jaar geleden. De wind fluit door het want en het gangboord aan lijzijde schept regelmatig water. Het gaat heerlijk! Regelmatig maken we een rak om hoogte te winnen in de vaargeul. Op enig moment koersen we op een kardinale boei af die in een redelijk diep gebied ligt en met andere boeien de markering vormt van een zandplaat. We zien op de kaart dat we er qua diepte wel aan de verkeerde kant omheen kunnen zodat we nog iets verder op kunnen kruisen om ons rak te kunnen maken. Ongeveer 50 meter voordat we de kardinaal passeren zie ik dat naast de kardinaal een stuk of 20 ballen drijven, alsof het een drijfnet is of een losgeslagen lijn met ballen. We handelen snel en gaan overstag en laten de kardinaal en de ballen achter ons. In Deze weersomstandigheden aan zo'n ballenjongens blijven hangen lijkt ons geen pretje en we besluiten dat we goed hebben opgelet maar beter de kardinaal aan de andere kant hadden kunnen houden.

Het wordt niet minder. De zee bouwt zich op, golven van een paar meter hoog die als een muur van schuin van voren oprijzen zijn geen uitzondering en de wind zet ook door. Op driekwart van de tocht krijgen we ook nog een paar enorme regenbuien te verduren. De zee slaat er even plat van en we constateren dat we prima kleding hebben. Op enig moment komt er zo'n grote golf over de Paradoxe dat de kuip even volstaat. Onze voeten blijven droog in de laarzen en we lachen. Wat een belevenis!

Uiteindelijk strijken we zeilen vlak voor het kanaal van Nieuwpoort dat naar de jachthaven leidt. (Eigenlijk is dit de monding van de rivier de IJzer, de enige natuurlijke zeehond die België rijk is). Op hoge golven rollen we het kanaal binnen en leggen aan op de telefonisch toegewezen plek. Het is alweer tegen acht uur als we klaar zijn met alles vastmaken en aansluiten. We lopen een stukje en verkennen de haven. Nieuwpoort bestaat uit Nieuwpoort Bad en Nieuwpoort stad. Daartussen loopt een tramlijn die helemaal van De Panne tot aan Oostende loopt. We komen niet verder dan de Italiaaan even voorbij de haven en eten een pizza. Weer aan boord vallen we rond 2300 u als een blok in slaap en worden niet voor half elf wakker. Vannacht is de wind nog verder toegenomen. De Paradoxe ligt te trekken en te steigeren in haar trossen en voor de zekerheid zetten we extra lijnen. Het regent en het is inmiddels windkracht 7 schatten wij in. Geen weer om te varen.

Na ons ontbijt lopen we naar het centrum en kopen een dagkaart voor de tram. We gaan naar Nieuwpoort Bad maar worden door de wind en regen al snel ergens een koffietentje ingejaagd.

We nemen de tram terug en gaan boodschappen doen in een supermarkt, de Colruyt.Lijkt een beetje op de Makro maar is ook voor particulieren. Inmiddels is de middag al ver gevorderd en we hebben trek. Nu treft het dat de Colruyt overal proefplankjes heeft, dus we doen in ons te goed aan lekkere kaas, tukje en we stoppen een paar toffifee's in onze zak Voorde barre terugtocht.

Rond 1600 uur zijn we bij het havenkantoor; we hadden ons nog niet ingeschreven en dus de broodnodige WiFi code nog niet ontvangen. Ook van de havenmeester een weerslag kunnen lenen om onze tanks te vullen en naar de boot. Daar maken we het snel behaaglijk door de kachel aan te doen, een par blokjes kaas te snijden en een borreltje erbij te nemen. Proost!

Laat buiten de stormwind nu maar waaien in het donker, binnen is het warm en licht en goed.. (wie herkent deze zin uit de tekst van een NL zanger?).

We raadplegen met one verworven WiFi code alle weerberichten en ons plan is kom morgen weer verder te gaan. Waarheen? Weten we nog niet, bekijken we straks. eerst dit verhaal erop. Ron plakt en nog een fillmpje of 2 bij en wat foto's.

Het laatste stuk van onze reis ligt voor ons. Onze Brexit is een feit en ook La France hebben we zonder spijt achter ons gelaten. We genieten nog steeds met volle teugen, maar willen ook graag weer naar huis.

Tot snel en hartelijke groeten van Ron en Klaas-Jan.

ps: ik ga de trekt niet meer controleren op spelfouten of woorden die door de automatische aanvulfunctie veranderd zijn. Jullie begrijpen het best denk ik.

Royal Border Control: van Eastbourne naar Dover

Beste meezeilers,

Dit verhaal schrijf ik in Dover, waar we weer goede WiFi hebben, vooral dankzij onze WiFi versterkende antenne....

Terug naar Eastbourne. Eigenlijk een heel mooi havencomplex. Na binnenkomst via de sluis zijn er een stuk of drie kommen vol met mooie jachten en omgeven door prima appartementsgebouwen. Achter de haven allemaal restaurantjes, een enorme supermarkt en diverse winkels. Al met al moeten er toch een paar duizend mensen rond die haven wonen, het is een klein dorp op zich. Maar.... Het leeft niet. Veel oude vandalen, pensionadas die een appartement en een boot hebben, maar sfeer ho maar. Heel raar. Misschien is het er hartje zomer beter, maar nu niet indrukwekkend. Maakt niet uit, prima haven voor 1 overnachting. Ook een paar nautische minpuntjes: de aanloop van Eastbourne luistert best nauw. Schuin voor de havenmond ligt een wrak uit WO1 dat alleen maar bij eb boven water komt en bij vloed er net onder zit. Daarachter een nauwe vaargeul met een paar bochten en ondieptes bij teveel bak- of stuurboord. Noraalgesproken worden het wrak en de vaargeul aangegeven door boeien, maar uit de novices voor Marines wioten we dat deze boeien gelicht waren voor onderhoud. Dus dan maar op de electronische kaart en 1 geleidelicht naar binnen. Ging prima. Na de sluis naar Hetty havenkantoor voor de nodige formaliteiten. Blijkt dat de WiFi kaput is. Sorry guys...... Ook onze vraag of het stadje zelf, 3 km verderop de moeite waard is, wordt negatief beantwoord. Dan maar aan boord blijven. Dan ineens.... Hoge nood, natuurlijke aandrang. De wc's zijn wel een stukje lopen, maar ik redt het. Echter: het token om de toegangsdeur te ontsluiten werkt niet. De Havenkade heeft m niet geactiveerd. Ik blijf als een standbeeld staan en Ron gaat een rechtzetten. Een groot ongeluk wordt net voorkomen......:)

Even de winkels en een pub bezocht. De supermarkt was goed en druk. Bij de pub / restaurant aangekomen was het van buiten of er niemand was. Binnen was het echter een drukte van belang! iedereen was kennelijk stiekum via de achterdeur binnengekomen en het halve plaatsje zat daar lekker te eten en te drinken. Rare jongens die Engelsen..... Ik tik een heel stuk op mijn telefoon, raak het kwijt en zet uiteindelijk een enkele regel op het blog.

Om een beetje een gunstige stroming te hebben gooien we op 26 mei om 1030 los en varen we de sluis in. Achter de sluis vinden we onze weg naar buiten en zetten we koers naar Dover. We weten dat het een lange dag zal worden omdat er grote stroomwervelingen langs dese kust zijn is de stroom regelmatig een tegenstander en bovendien staat de wind pal tegen. dat betekent dus kruisen en tijd verliezen die weer nadelig is mbt de stroming. Maar we willen zeilen! Er staat een flinke wind, geschat 4-5, dus dan maar kruisen. Met volle genua (Fok) en gereefd grootzeil varen we hoog aan de wind. Het gaat erop. Korte hoge golfslag, schuin en zo hoog mogelijk varen; heerlijk gaat het. Al vanaf het begin hebben we de kerncentrale van Dungeness in het oog. Deze licht aan het einde van een enorme banaanvormige baai en we zullen deze centrale 6 uur blijven zien. het lijkt alsof we er niet voorbij komen, maar uiteindelijk lukt dat natuurlijk. Verder naar Dover. Ron. Is wat lang beneden wat dingen aan het lezen. Ik vraag hem om iets maar hij zegt: nu even niet! En komt snel aan dek. Na een paar minuten zijn zijn zeebenen weer hersteld. Ik had er al respect voor dat hij met deze zeegang zo lang beneden kon blijven....

De tocht verloopt verder prima. Met nog een verzetje in de staart. 's Morgens hadden we al een patrtouilleboot van de douane gezien en nu, einde van de middag loopt deze ons weer achterop.

Daar kraakt de marifoon al en worden wij opgeroepen met het vriendelijke verzoek naarveen ander kanaal te schakelen. In zeer beleefd Engels krijgen we allerlei vragen om de oren (waar we vandaan kwamen, waarheen, laatste haven, hoeveel bemanning, enz.). Dit terwijl de boot op ongeveer een mijl schuin achter ons aan stuurboordzijde ons blijft volgen. Alle vragen worden natuurlijk keurig beantwoord en even later zien we de Vaillant (zo heet het schip) de haven van Dover indraaien. Ze laten ons verder met rust en Ron maakt nog een paar aardige foto's. Komen op het blog.

Uiteindelijk varen we rond 20:00 u de westerlijke ingang van de haven van Dover in. Een soort wantij en een stroming voor de havenmond van meer dan 2 knopen levert een raar zeetje op en we worden flink weggezet. In de tidal harbour krijgen we een plaatsje toegewezen, we melden ons aan, gaan even naar Cullens' Yard om een hapje te eten (geen zin meer om te koken) en vroeg naar bed.

We slapen lekker uit, rustig ontbijten en en de stad in. Dover. Een stuk minder triest en de vorige keer (toen we er 6 dagen lagen) maar nog steeds geen aantrekkelijke stad. Nu de zon schijnt en er meer mensen buiten zijn valt het te doen en we wandelen wat rond en kijken weer onze ogen uit naar de typische bevolking. Het is inmiddels bloedheet; de zon schijnt volop. In de loop van de middag koelt het weer af door een frisse wind die aan het toenemen is. We drinken een prima koffie in het stadje en werken one digitale wereld bij nu we weer voorzien zijn van WiFi.

Terug op de boot scheiden onze wegen. Ron gaat even terug het stadje in om toch nog wat boodschappen te halen en ik stort me op de oversteker (een zeekaart op grote schaal), de stroomtabellen, weersverwachting, en een beetje stroomverkavelen. De inmiddels wat weggezakte kennis komt weer naar boven en met plezier zit ik een uurtje of twee te puzzelen op de trip van morgen, de oversteek van Dover naar Duinkerken.

We vertrekken rond 1000 u. eerst even stroom tegen, maar dat betaalt zich later terug. Van Dover varen we naar de SW FGoodwin (boei) en vandaar nog een mijl of 6 op een koers van 67 graden. Dan komen we bij een punt waar we haaks het VTS over gaan steken (verplicht) en dat is een stukje vanongeveer 9 mijl. Zodra we weer op kunnen kruisen varen we verder naar de DKA boei en vanaf daar zoeken we de vaargeul naar Duinkerken op. Onder de Belgisch/Franse kust zijn veel zandbanken dus het is opletten daar. De route i zodanig gepland qua tijd en stroom dat we het merendeel van de tocht en met name het laatste stuk stroom mee hebben. Bovendien kunnen we als we haaks het VTS oversteken lekker gaan zeilen; de windverwachting is NO 3-5, dus precies goed voor dat rak.

We zullen zien of alles uitkomt zoals gepland. Daarna even kijken hoe het plan verder moet zijn; er zijn wat onstabiele weerssystemen boven en rond Europa aan het bewegen waardoor de geleerden het nog niet eens zijn over het weer na zaterdag.

We gaan een hapje eten. Op tijd naar bed. Morgen onze pakken aan en de zee op.

En jullie hebben weekend! Hier is het bank-holiday; een extra maandag vrij voor de Engelsen.

De examens zitten erop. Je kan het van je af laten glijden! De uitslag? Nog niet aan denken maar: komt goed!

Geniet van jullie weekend! Veel plezier met wat je ook doet, wij genieten nog steeds volop!

Hartelijke groeten van Ron en Klaas-Jan

Eastbourne kort en krachtig

we zitten in Eastbourne. Lekker dagje gehad maar hier is het saai. de wifi van de haven is kapot dus nu in de kroeg op mn iPhone aan te tikken. Had al een heel stuk klaar en dat is nu weg door een foutje.... Ik hou het hier dus bij; volgende x beter! hartelijke groet, Ron en Klaas-Jan

Weekeinde Solent en door naar Brighton

Vrijdag 20 mei. We vertrekken uit Yarmouth na een beetje uitgeslapen te hebben (niet al te veel) en een ontbijtje. Reisdoel van vandaag is Gosport. Gosport ligt pal tegenover Portsmouth en is wat makkelijker te bereiken met de auto. Belangrijk, want we ontvangen een gast aan boord. Het komt zo uit, dat Gert in de UK is en hij plakt daar een weekend bij ons aan boord tussen. Gezellig! We hebben dus een deadline, want om 1600 u staat Gert op de kade, zo is de afspraak. Yarmouth - Gosport is een stukje van goed 20 NM dus dat moet makkelijk te doen zijn. Zeker met de wind mee. Het zeilweer is weer helemaal goed en omdat (zoals ik eerder uitlegde) pal voor de wind zeilen niet heel comfortabel is, gaan we aandewindse rakken maken. Eigenlijk zijn we al te laat vertrokken en de stroming staat pal tegen. Evengoed vorderen we gestaag en als rond 1400 u het tij keert halen we snelheden van 9,5 knopen over de grond en komen we rond 1530 u in Gosport aan bij de Haslar Marina. De havenmond van Portsmouth/Gosport is erg nauw en drukbevaren door grote, kleine, snelle en langzame schepen. Het gaat af en aan met coasters, ferry's (ook grote uit Frankrijk), hovercrafts en werkboten. We houden het kanaal aan bakboordzijde keurig aan en leggen ruim op tijd aan. Gert blijkt iets later dus we hebben de tijd om slaapruimte te maken En onze biotoop wat te herschikken.

Tegen vijven is Gert aan boord met een fles whiskey, de bewaarversie Max Verstappen, de Elsevier, het boekje Mocro-Maffia en....... Zijn grote zwarte reiskoffer. Die hebben we deels leeggemaakt en in de auto achtergelaten.

We praten bij en dan nemen we de ferry naar de overkant, Portsmouth. Daar is een aardig gebied rond de oude GunWharf met veel leuke restaurantjes. In een oude torpedofabriek gaan we een hapje eten, doen wat boodschappen bij de Tesco-express en gaan weer aan boord. Gert was om 4 uur opgestaan en wij kunnen altijd slapen dus op tijd in de kooi gegaan en lekker geslapen.

We volgende dag, inmiddels zaterdag, varen we naar Cowes. Het mekka van de Engelse zeilwereld. We hebben een heerlijk dagje. Hoog aan de wind maken we mooie raken door de Solent en om ons heen zien we van alles en nog wat. Het is bewolkt maar de voorspelde regen blijft grotendeels uit. We zijn in een recordtempo in Cowes en verkennen daar het stadje. Uiteraard langs de winkel van Beken of Cowes, de onovertroffen zeilsportfotograaf. We genieten van een prima lunch en gaan dan aan boord om het schouwspel van alle binnenlopende wedstrijdboten te bewonderen. In de haven liggen meerdere klassen wedstrijdboten die natuurlijk op deze mooie zeilzaterdag aan de bak gaan en onderlinge competities uitvechten. Het maakt dat Cowes een levendige haven is waar veel te zien en te bewonderen is. Dan is de dag alweer zo ver gevorderd, dat het etenstijd is. We koken ons eigen potje en hebben het ronduit gezellig met een glaasje erbij.

Mannen-avond dus Spectre van James Bond opgezet en ons zo vermaakt. Gave dag achter de rug. Slapen.

Zondag op ons gemak ontbijten en dit keer met een zonnetje terug naar Gosport. Wat een contrast met gisteren: weinig wind en prachtig weer! Heel rustig varen we deels op de motor weer naar Gosport. Daar lunchen we nog even en brengen Gert naar de Fiat 500, zijn huurauto. We constateren dat we veel plezier hebben gehad, lekker hebben gezeild en dat het gezellig was. Uitzwaaien en terug naar de boot.

Na een uurtje chillen besluiten we weer met de Ferry naar Gunwharf Quay te gaan om wat te shoppen. Geslaagd voor 1 kadootje; jammer want de winkels gingen ineens dicht.

Aan boord gegeten en de avond gevuld met prutserijtjes en meer onbelangrijke dingen. De tv staat bol van alle speculaties over de op handen zijnde brexit.

Maandag 23 mei varen we van Gosport naar Brighton. Het is een tocht van 42 NM en we vertrekken om 0600 want anders hebben we aan het einde Van de tocht teveel stroom tegen. We lezen dat het in Nederland regent, terwijl wij genieten van zon en wind. Het is wel koud, dus wel in de pakken. We hebben een wedstrijdje met een Zweed en lang kunnen we hem voor blijven. Maar we verliezen het uiteindelijk. Nou ja, zijn schip is langer dus meer romspnelheid, hij heeft wedstrijdzeilen, geen rolgrootzeil en waarschijnlijk een kladschroef, dus dan mag je een knoop harder gaan......

Weer gaat alles heel voorspoedig en we zijn rond 1400 u in Brighton Marina. Gelijk even de stad in. We hebben geen zin om te lopen dus ik besluit dat we het elektrische treintje nemen om de drie kilometer naar de stad te overbruggen. Ron lacht me uit want het is een antiek soort Mickey-Mouse treintje en weigert eerst in te stappen. even later zitten we er toch in en Ron geeft toe dat het toch wel leuk is. In de stad zoeken we naar een redelijk geprijsde zonnebril, want die van mij is ergens verloren. Ron had zijn eigen zonnebril eerder ook al gebroken, dus die had al een nieuwe gekocht. Maar de kwaliteit en dito prijs die Ron gevonden had vond ik niet zo nodig en dus geen resultaat; goede en redelijk geprijsde brillen: niet te koop Of niet te vinden.

Sfeer in de stad even gesnoven en weer met het treintje terug naar de haven.

In de haven aangekomen zien we dat het eb is. Er komt op dat moment een grote Dufour zeilboot binnen, begeleid door de havenmeester. Op de romp is een overmaatse kajuit gebouwd met een enorme Kuip. In de Kuip zien we veel mensen staan, achteraf 11. Er is iets niet in de haak zo denken wij. De havenmeester legt naast ons aan met zijn rubberbootje en rolt een waterstand uit. Hij lacht naar ons en zegt " a lot of vomit" . We zien de Dufour nu meer van de achterzijde en we zien dat het brede zwemplateau geheel bedekt is met braaksel. Daarboven een hele rij van asgrauwe gezichten, hunkerend naar de vaste voet aan de wal. Wat een drama moet dat daar geweest zijn. Het blijkt een schip te zijn dat voor een dagje door deze groep was gecharterd met een een schipper. 9 van de 11 zijn ziek geworden. Echt ziek. Ze hebben elkaar aangestoken en het was feest op het achterdek zo vertelde de schipper ons. De mensen vertrekken gelijk en de schipper met twee toegesnelde hulpen mogen het ondankbare opruimwerk doen. Tjonge. Wij gaan lekker douchen en bij terugkomst zwemmen er veel vissen rond de Dufour. Ook daar is het etenstijd.

Heel vroeg gaan slapen en een lange nacht gemaakt. Vandaag blijven we in Brighton. We gaan zo de stad in. Het is prachtig weer, ruim 20 graden denk ik zo.

Loopt er net een man over de steiger, die onze boot onderzoekend bekijkt. Ik kijk hem aan. Elmar! Wat een toeval. Elmar is onze oude docent van de navigatiecursus en heeft wel eens met ons gezeild. Hij geeft dus trainingen en verhuurt zichzelf ook als schipper. In die rol is hij nu in Brighton, hij is overgestoken met een echtpaar en vliegt overmorgen weer terug. Hij combineert eea nog steeds met zijn web-site-design-bedrijfje. Niets veranderd dus en nog steeds gelukkig zodra hij een zeilboot onder zich heeft. We kletsen even bij en Elmar vertrekt richting Cowes. Groeten!

Vanmiddag in NL examen biologie. Zet m op Anne!

Omdat we weten dat jullie allemaal hard werken zullen wij intens genieten van onze vrije tijd.

Een fijne dag en hartelijke groeten uit Brighton!

Ron en Klaas-Jan

Weymooth, Poole en Harmouth; 17, 18 en 19 mei

Weymouth, Poole & Yarmouth, 17, 18 en 19 mei.

We pakken de draad weer op, Weymouth, 17 mei, einde van de ochtend. Niet te geloven hoe vast een mens kan slapen door het buitenleven. Na een ontbijt-brunch van yoghurt met serials, knackerboodjes met kaas en pindakaas de wandelschoenen aangetrokken en de stad in gegaan. Ron kocht ergens voor iemand een alleraardigst kadootje en we raakten in gesprek met de lokale ondernemer. Hij vertelde ons dat de Olympische Spelen van een paar jaar geleden Weymouth geen goed hadden gedaan. De locals waren aan de kant gezet en er was zoveel gewaarschuwd voor files op het schiereiland dat iedereen thuis voor de tv bleef zitten. Gelukkig konden wij deze ondernemer een beetje spekken.

Verder een beetje rondgeneusd, langs de boulevard gelopen, bij de Tesco inkopen gedaan (meestal een pak melk, brood, groenten, vlees, champignons, een pittig potje en niet te vergeten een zak wortels om onderweg te knabbelen). Nu we Dartmouth kennen is Weymouth minder maar nog steeds wel leuk.

We weerstaan de verleiding van de grotere koffieketens en strijken neer bij een lokale koffietent. We bestellen een "flat-white" wat zoveel is als een extra pittige cappucino. Worteltaartje erbij. De flat-white: tjonge, die was goed! Echte aanrader als je van een pittige cappucino houdt!

Dan weer het gebruikelijke ritueel. Aan boord, druk zijn met niets, koken, eten, filmpje kijken (de laatste Tarentino), slapen. Saai? Het is maar hoe je het bekijkt.

Plan voor donderdag: Van Weymouth naar Poole. Niet al te lange tocht, tenminste als je in een rechte lijn denkt, maar hier komt The Royal Navy weer het verhaal binnengeslopen.

Bij de reisvoorbereiding zien we op het gunnery schedule van de Royal Navy dat er geschoten wordt op donderdag in de Inner-range bij Lulworth Cove. (dit is een baai waar we al eerder waren en een nacht voor anker hebben gelegen en waar Ron 2 vissen ving die ik moest slachten).

We moeten dus een omtrekkende beweging maken met in totaal een extra afstand van ca 4 NM. Onderweg horen we dat een jacht het gebied uitgejaagd wordt. Even later gaat het los. Donkere korte klappen van kanonnen, geen vuurmond of inslag te zien. Ron vindt dat jammer en staat constant met zijn fototoestel paraat. Helaas......

We hebben de wind pal van achteren op de koers die we moeten varen. "Voor de wind gaan" is een gezegde met een positieve klank; het gaat je goed! Pal voor de wind zeilen met hoge, achterop komende golven is echter geen pretje, omdat je boot net wat langzamer is dan die golven. Soms heb je mazzel en surf je op een golf, dan haal je even een hoge snelheid en een even zo hoge euforische beleving. Dan slaat het rollen van de boot en het klapperen van de zeilen weer toe dus: niet ideaal. Om een lang verhaal kort te maken: we gaan ruime wind varen en genieten enorm van het samenspel van golven, wind en stroming. Het gaat hard. Regelmatig ruim 8 knopen (8x1.852=bijna 15 km pu). En zo maken we een mooi rak naar Poole, op MarineTraffic.com kan je de track van de Paradoxe zien.

Eind van de middag bereiken we de Poole-delta. In een soort van smaller wordende baai vaar je naar het stadje, waar tevens de bekende Sunseeker werf ligt. Hier kopen de rijken der aarde hun overmaatse jachten. Het invaren van deze baai is weer een belevenis. De wind staat nog lekker door en overal zie je plukjes van zo'n 20 zeilbootjes die met zeilwedstrijdjes bezig zijn. Verder liggen in lange rijen allerlei typen boten aan moarings. Langs de oevers weer de meest mooie huizen met uiteraard sea-view.

Een telefoontje leert ons dat De jachthaven voor 1 nacht plek heeft. We moeten 18 mei om 1200 weg zijn omdat dan de annual boat show begint en de steigers nodig zijn. We krijgen al een voorproefje mee omdat allemaal mannetjes enorme boten in de haven aan het afmeren zijn.

Aanmeren, naar het havenkantoor en....voor het eerst uit eten. Uitstekend pub-food gegeten bij de haven.

Voor de haven zien we een vrouw op de grond zitten. Onder een slaapzak ter hoogte van de supermarkt. Past niet in het straatbeeld. Ze eet een snee brood. We vragen haar of ze zich geen proper meal kan veroorloven. Ze wijst naar het brood en zegt dat ze dit brood net kreeg van iemand. We zien haar deplorabele toestand, totaal vergaan gebit, getekend gezicht, mager. In onze rechterooghoek zien we de miljoenenjachten liggen. En onze eigen Paradoxe. We vragen haar of ze wel ergens plek heeft. Ze zegt dat ze in een soort opvang bivakkeert.Wat kan je doen?We kopen ons schuldgevoel af met een bankbiljet. Buy yourself a proper meal. Don't use it on drugs. Ze huilt. Never done drugs, and i just got off drinking......

Donderdag 19 mei. Nieuwjaarsdag! Ma belt me om 0830 wakker. Ik zeg: het is hier een uur vroeger! Zij zegt: daarom heb ik ook gewacht tot half negen! De ochtendstond heeft goud in de mond. Eruit dus! Ik word in de loop van de dag verrast met telefoontjes, heel veel appjes en smsjes met felicitaties. Thank you all!

Verder: business as usual. We gaan klaarmaken voor weer een veelbelovende zeildag. Stevige wind, mooie luchten en koud.

Vandaag varen we naar Yarmouth, het meest westelijke plaatsje op het eiland Wight met een jachthaven. Weer besluiten ruim naar buiten te steken omdat we pas tegen het einde van de middag de stroom meekrijgen, de nauwe doorgang van The Solent in. Handig om die mee te hebben, stroomt daar zeker 3 knopen.

Nog bij Poole zien we op een gegeven moment een mega Sunseeker (5 miljoen of duurder). Aan boord een stuk of zeven mannetjes, in overall. Overduidelijk arbeiders die de boot van a naar b varen. Ze nemen het ervan. Languit in de luxe stoelen op het zonnedek. Etend en drinkend. Gelijk hebben ze. We zwaaien vriendelijk naar elkaar.

We knoepen erop. Met (meestal) vol tuig halen we snelheden van 8 tot wel ruim 9 knopen. Ron redt het nog steeds om ondertussen overheerlijke cappucino te maken en we vermaken ons kostelijk.

Bij het verlaten van Poole hadden we een stuk of drie Britse jachten gezien die in een rechte lijn koers zetten naar Wight. Omdat wij veel meer naar buiten gingen dachten wij dat deze jachten ver voor ons The Solent zouden bereiken. We zien ze nog wel klungelen met melkmeisjes en voor de windse koersen maar slaan er geen acht meer op. Bij de ingang van The Solent blijkt dat ze nog steeds aan het klungelen zijn en wij nog voor hen de nauwe ingang doorgaan. Niet slecht...... ????

Die ingang is wel een dingetje. De stroom jaagt er flink doorheen en een mijl voor de ingang zijn er de Shingels, ondiepten waar het flink kan kolken. Ook nu: wind tegen stroom geeft een hele rare golfslag en de ondiepten zijn niet ver. Onze electronische kaarten helpen ons er prima doorheen. Natuurlijk af en toe een check op de papieren kaart. Alles klopt. Alles gaat lekker.

We meren aan in de jachthaven van Yarmouth, vlak bij de veerboot en 2 reddingsboten. Bellen met het thuisfront, eten koken (spaghetti vandaag), wijntje erbij, lekker douchen en tikken.

Jullie zijn weer up to date. Morgen halen we Gert op. Die is in de buurt en komt in Gosport aan boord. Zaterdag gaan we knallen, naar Cowes heen en weer denken we. Jullie gaan het horen.

Examens? The end is at hand. Even volhouden nog! Misschien valt het mee!

Blokken voor je overgang? Komt vast goed en anders? Volgend jaar beter jongen placht mijn leraar duits te zeggen.....

Werken? Bijna weekend.....

vakantie? Het gaat veel te snel voorbij.

Houd moed, wij doen het ook!

Hartelijke groeten van Ron en Klaas-Jan

Warship Portland, een koele duik en een gewonnen race!

1e Pinksterdag. We slapen een beetje uit want heel vroeg hoeven we niet weg; dat zou alleen maar betekenen dat we het getij tegen zouden krijgen.

Vandaag varen we van Torquay naar Weymouth. Een tocht van rond de 45 NM (83 KM). Goede weersvooruitzichten qua zon en wind, dus het belooft een mooie dag te worden. Dit is weer een tocht waarbij het vaste land uit zicht raakt; in feite steken we een hele grote inham in het Engelse land in een rechte lijn over. Bij de voorbereiding blijkt dat we in de buurt zullen komen van de oefengebieden van de Engelse marine. Onze koers ligt daar net onder dus geen probleem.

Als we wegvaren voelen we de zon al goed. De zeewind maakt het tegelijkertijd koel en achterovergeleund achter het stuurwiel luister ik naar de muziek van Marillion; op de een of andere manier smelten natuur en muziek samen tot een prachtige eenheid. Genieten!

Al snel horen we ook over de marifoon de veiligheidsberichten van Warship Portland (naar later op internet blijkt een fregat). Links en rechts worden schepen opgeroepen die zich kennelijk in het oefengebied bevinden.

Met ruime wind genieten wij volop. Snelheden variëren van 3 tot 5 knopen en de temperatuur is goed. Dan daag ik Ron uit om over boord te springen en de boot in te halen. Voor hen die het niet weten: Ron is ooit zwemkampioen geweest en kan nog steeds een aardig baantje trekken. Ron trekt een grimas en twijfelt. Ik voer de druk verder op door zijn zachte kanten te benadrukken. Dan zegt Ron: "ik doe het". We binden een touw om zijn middel met een paar bergbeklimmersknopen en aan dat touw bevestigen we een lijn van 12 meter. Shirtje uit en over de reling op het zwemplateau. De twijfel slaat toe. Kijken, kijken, kippenvel ........ Ik tel af. 5-4-2-1 go! Ron gaat niet. Ik moet eerst zijn vingers loswringen. Ook dat lukt niet. Uiteindelijk duw ik hem er maar van af. Met een plons verdwijnt Ron in de 5 meter diepe zee. De lijn spant binnen No time strak aan en Ron wordt al surfend door het water getrokken. Hilarisch! Met een gangetje van 9 km per uur hangt hij achter de boot en probeert in balans te komen. Ik hoor "inhalen", dus zeilen los, vaart eruit en de lijn binnenhalen, met aan het einde Ron als een soort aan de haak geslagen Tonijn. Zonder problemen aan boord gehesen en nagenieten van deze frisse duIk. We besluiten deze week de man-over-boord manoeuvre een keer serieus te zullen oefenen.

Natuurlijk is deze frisse duik gefilmd; jullie kunnen het filmpje op het blog bekijken.

En weer verder gezeild. Rustig aan. Mooi zeetje, lekker windje. Tot de marifoon kraakt:

"Sailingvessel Paradoxe, this is warship Portland in VHF 1-6, over. ". Ik geef keurig antwoord en het fregat vraagt ons beleefd of wij onze koers wat willen wijzigen omdat we net binnen de grenzen van het oefengebied vallen, waarbinnen raketten worden afgevuurd. Het lijkt ons handig om aan deze vraag te voldoen en we wijzigen onze koers naar 60 graden. Ron heeft de conversatie met het oorlogsschip gefilmd. ook op het blog te vinden.

Weymouth ligt op een schiereiland. Bij het ronden van de punt komen wij op een andere koers te liggen en varen we hoger aan de wind. Bovendien is de wind toegenomen naar een geschatte 5 bft (windmeter doet het nog steeds net). Voor de kust is een zeilwedstrijd gaande en wij varen in de zelfde richting een stukje mee. Het gaat prachtig; de zeilen lijken perfect getrimd, we zijn scherp en we voelen een competitie-element opkomen. In de staart van de race varen 2 Engelse zeilboten met indrukwekkende letters in het zeil: officiële race zeilen.... De boten zijn van ongeveer gelijke lengte als de Paradoxe en wat zou het mooi zijn als we ze in konden halen. De Paradoxe voldote aan al onze verwachtingen. Hoog aan de wind en me stalen gezichten halen we beide Engelse schepen in. De een bovenlangs, de ander onderlangs. we geven hen het nakijken en ons zelf een euforisch gevoel. We zeilen hard en mooi in de late middagzon voor de kust van Weymouth. Ondertussen weet Ron nog een potje in de keuken te fabriceren en we eten aan dek terwijl we onverminderd doorzeilen. Zo gaaf.

Al zeilend doorkruisen we nog een keer het veld met wedstrijdbeker, hetgeen soepel verloopt. Dan zijn we voor de monding van de haven van Weymouth. Met spijt ruimen we de zeilen op en zetten de motor bij om de haven in te varen. we gunnen het de vrouwenroeiboot naast ons om ons voor te blijven. We leggen aan in de inmiddels bekende outer-harbour. Omdat de havenmeester al naar huis is krijgen we de codes voor het sanitairgebouw van de schipper van een boot uit Hellevoetsluis. Nog even een rondje door de stad gelopen. Aan boord een kort begin met een nieuwe film gemaakt, in slaap gevallen voor de tv en lekker te kooi gegaan. Vanochtend een gat in de dag geslapen.

Zometeen gaan we wat boodschapjes doen en weer naar het vervolg van onze reis kijken.

Inmiddels heeft Ron al heel wat foto's en filmpjes op het blog geplaatst. Kijk maar als je zin hebt.

Succes daar met je werk, met je examen of wat je dan ook bezighoudt. Nog steeds denken wij veel aan jullie want daar hebben wij tijd genoeg voor.

Hartelijke groeten, Ron en Klaas-Jan

Van Dartmouth naar Torquay

Van Dartmouth naar Torquay was maar een kort stukje.

Rond het middaguur gooiden we los van de steiger van Dart Marina. Het was weer een zonovergoten dag. Wel fris door de noordelijke luchtstroom, maar evengoed heerlijk. Langzaam voeren we de baai van Dartmouth uit, nog een keer genietend van dit onovertroffen schouwspel van zon, natuur, groene hellingen, water, bootjes en rust.

Met ruime wind van weinig indrukwekkende kracht rustig gezeild. Omdat dit jaar de tv antenne hoog in de mast is gezet, konden we feilloos de Engelse zenders nog tot een flink stuk buiten de kust ontvangen. En ja, we hebben midden op zee naar de Grand Prix van Spanje zitten kijken. Fantastisch wat Max Verstappen daar deed! De Engelse commentators spraken alleen nog maar over Max dit en Max dat, This teenager, This 18-Years old, leaving all the champs behind him. No mistakes sofar. Not one!

Verder over de tocht niet zo veel te vertellen.

Bij nadering van Torquay zagen we in de verte een aantal speedboten varen. Wij hadden keurig kanaal 16 en het havenkantoor uitgeluisterd en niet over welk evenement dan ook gehoord. Onze koer lag dan ook regelrecht naar het havenhoofd. Goed, we hadden wel een paar oranje ballen zien liggen, maar die zie je zo vaak voor de kust. Het zijn de boeien aan de krabkorven van de vissers.

We pakten de verrekijker en duidelijk werd dat er een race gaande was; nog steeds op ruime afstand. Plotseling komt er een boot - bleek van de organisatie te zijn - nogal paniekerig op ons af en een mannetje begon ons aan te roepen: "You are in the middle of a race track! Move away!" Ze leken een beetje pissed. Natuurlijk diende ik ze van repliek door te roepen dat ze dat dan voortaan wel eens mochten zeggen over de marifoon en zonder ze nog een blik waardig te keuren zijn we keurig om het veld heengevaren.

Van de harbourmaster kregen we plekje B32 toegewezen en na aankomst werden we hartelijk ontvangen door de 2 havenmeesters. Na een praatje, ontvangst van de nodige codes en een bezoek aan het weer uitstekende sanitair trokken we Torquay in. Ook daar weer veel mensen op straat in een gezellige sfeer: kennelijk gebruiken de Engelsen deze dagen om te socialiseren in de pubs en op de terrassen. Ook wij hebben een plaatsje gevonden in de zon en daar een paar pintjes gevat. De middagzon maakte het aangenaam warm. Kwamen we Leon tegen, een jongen die we eerder al in Dartmouth hadden gesproken. "Hey, there arde the Dutch guys again!" Even gelachen en toen ging hij snel verder met zijn vrienden naar een volgend terras. See you around!

Op tijd aan boord gegaan en de volgende tocht naar Weymouth voorbereid. Dat zou een iets lagere trip worden, ca 45 NM. vertel ik over in het volgende blog!.