Gisteren, zaterdag 30 mei, hebben we de Paradoxe weer afgemeerd in Lelystad. Maar als je zin hebt... hier onze laatste ervaringen sinds Ramsgate, je weet wel, waar we aankwamen nadat we uit Londen waren vertrokken.

Ramsgate is bekend om haar vroegere hovercraft terminal. In de jaren 90 is dat echter in verval geraakt en er varen alleen nog een paar lijndiensten van en naar Ramsgate. De haven wordt nu vooral gebruikt door vissers en ondehoudsboten van de windfarms. Voor de kust liggen namelijk enorme hoeveelheden windmolens.

Het was aardig weer in Ramsgate en de havenmeester was zeer vriendelijk. We hebben rode diesel getankt en kregen een mooi plaatsje in de jachthaven. We besloten dit keer aan wal te eten en gingen aan land. Een boulevard die betere tijden heeft gekend strekt zich voor het dorp uit en aan deze boulevard een aantal pubs en eettentjes. We namen eerst een biertje in de meest obscure pub die er te vinden was; The Mariners' Pub. Het was een drukte van belang want er was live muziek; althans er stonden instrumenten opgesteld en iedereen die dacht te kunnen spelen deed dat ook, al dan niet in combinatie met locale zangeressen die zongen of hun leven ervan af hing. Dit leverde bijzondere taferelen op; niet alleen was de kwaliteit bedenkelijk en alles moest extreem hard, maar zoveel gekleurd haar (paars, oranje, spierwit en alle mengvormen daartussen) in combinatie met ontelbare ringen in neuzen, lippen, oren op een achtergrond van de meest verschrikelijke tattoo's maakten dat wij achter ons biertje enorm ons best deden cool te kijken. Het was een belevenis.

Met een glimlach lieten wij de mariners' Pub achter ons en hebben wij verse (en goede) vis gegeten bij the Belgian, ons aangeraden door de havenmeester.

De volgende dag - inmiddels vrijdag 22 mei - lekker uitgeslapen en Ramsgate ook aan de achterkant bekeken. Er was een markt waar we nog een staartje van meepikten en even inkopen gedaan in de plaatselijke supermarkt. Al met al geen reden om veel langer in Ramsgate te blijven. Ook de voorbereidingen voor de herdenking van de evacuatie van de Engelse soldaten uit Duinkerken naar Ramsgate in WOII waren niet zo indrukwekkend dat we moesten blijven. Dus het plan voor de reis naar het vasteland gemaakt; in dit geval Vlissingen. Waarom dan niet Blankenberge? Dat was het oorspronkelijke plan. Welnu, Blankenberge op zich was prima te bezeilen maar de dagen daarop zou er constant N tot NW wind zijn en dat zou betekenen dat we moeizaam weer naar boven zouden komen. Bovendien wilden we de Zeeuwse wateren wel eens bevaren en de staande mast route meemaken, vandaar Vlissingen.

De variabelen voor het plan waren 3 x wisselende getijdestroom, 2-3 verschillende windrichtingen; windsterkte van 2-5 bft, 2 verkeersscheidingsstelsels en de wens om bij daglicht in Vlissingen aan te komen ruim na (of voor) laag water zodat we geen last zouden hebben van de dempel van de Michiel de Ruyterhaven.

Het kwam er op neer dat we om middernacht de haven van Ramsgate verlieten en buitengaats onmiddellijk in de war werden gebracht door een serie rode lampen die nergens op de kaart stonden; als of het een beboeid kanaal was midden op zee. Later bleek dat alle windmolens aan een bepaalde zijde voorzien waren van rode lampen. Stonden niet op de kaarten....

Het was heerlijk weer. Heldere nacht, goed zicht, alleen geen wind in het begin. Bij Ramsgate dus eerst de windfarms omzeild (op de motor) en toen in NNO richting omhoog gevaren langs de grens vn het scheidingsstelsel. Ter hoogte van de Birkenfels westelijke kardinaalboei (51:39.007 N - 002:32.084E) haaks het stelsel overgestoken op een koers van ca 130 graden en precies op het moment van koersverandering stak de voorspelde wind op tot een kracht van ca 5 bft (20-25 knopen) waardoor we hoog aan de wind prachtig naar Vlissingen konden zeilen. Wat opviel waren de voor onze begrippen enorme golven van 2 tot 3 meter hoog. Toch nog een dingetje onderweg: Ron was even beneden en kwam terug met de mededeling dat er allemaal water in het vooronder stond. Gelijk proeven en gelukkig niet zout. Dus moest wel uit de zoetwatertank in het vooronder komen die we net die dag daarvoor helemaal hadden gevuld. Ik ben op mijn knieen aan het hozen en dweilen gegaan en na 20 minuten was de boel weer droog. Werd ook hoog tijd want inmiddels was ik helemaal nat van het klamme zweet en begon de wereld aardig te draaien. Zeeziekteverschijnselen. Niet heel raar gezien de zeegang en mijn escapades in het vooronder. Maar snel aan dek in de frisse wind hielp onmiddellijk dus dat leed was snel geleden. Binnenkort nog wel even de afdichting controleren.......

Het aardige van deze oversteek naar Vlissingen was, dat het plan dat wij hadden gemaakt op grond van toch wel meerdere variabelen, precies uitkwam. Geheel volgens berekening liepen we rond 1800 uur de haven van Vlissingen binnen waar we een leuk plekje hadden. Het was best fris maar we prezen ons gelukkig met ons kacheltje toen naast ons een bootje met een heel klein kajuitje met 4 Duitse jongens aanmeerde. De jongens waren gekleed in gewone jassen maar hadden wel allemaal een halve liter bier in hun hand. Het zag er allemaal erg koud uit dus we hebben snel ons luik dichtgetrokken en de buren de buren gelaten want wij dachten dat ze het leuk vonden om een beetje af te zien en dan moet je ze dat maar gunnen.

Vlissingen was leuk. Er was Pinksterbraderie, het was mooi weer en we kregen bezoek van Elise die ons trakteerde op een etentje. Erg gezellig allemaal en zo voorbij. Ook toevallig: een paar boten van de Vereniging van Toerzeilers die wij in Londen in dezelfde haven hadden ontmoet, meerden naast ons af. Natuurlijk even de ervaringen uitgewisseld.

2e Pinksterdag in Vlissingen door de sluis naar Middelburg. Voor ons voer een enorme Hallberg Rassy 45 ft maar een zekere indruk maakte de schipper niet. Aan de wachtsteiger bleek waarom. Hij had nauwelijks kaartmateriaal van het gebied en vroeg ons hoe de staande mast route gevaren moest worden. Bijzonder want uit de verhalen bleek dat deze opa en oma van in de zeventig samen - met tussenpozen - 2 jaar weg waren geweest en in de Carib hadden gezeild. Op de terugtocht hadden ze in Frankrijk een kleinkind opgepikt en nu was het plan om via de staande mast route naar de Waddenzee te varen en dan verder naar thuishaven Kiel. Of ze achter ons aan mochten varen. Kein Problem naturlich!. Maar omdat wij in Middelburg toch even boodschappen wilden doen en het laatste plekje aan de passantensteiger hadden, besloten ze toch maar door te varen naar Veere.

En dat was ook onze route. Via het Kanaal door Walcheren naar Veere. Heel erg leuk, zeker bij mooi weer. In Veere midden in de stad overnacht en de volgende dag via het Veerse Meer, de Zandkreeksluizen, het Engelse Vaarwater, de Keeten en het Mastgat door de Krammersluizen en de Volkeraksluizen naar Willemstad. En zo gezellig als Veere was: Willemstad was deze dag uitgestorven. Niets maar dan ook niets te beleven. Was natuurlijk ook weer een gewone werkdag en wij hadden een lange tocht achter de rug. Dus rondje gelopen, potje gekookt, filmpje gekeken en halverwege gaan slapen en natuurlijk het vorige verhaal aan het blog toegevoegd.

Vanuit Willemstad de volgende dag - inmiddels donderdag - echt met de staande mast route begonnen. Via het Hollandsch Diep de Dordtse Kil op waar de 2 drukste waterkruispunten van Europa zijn. Druk dus en opletten. Maar ook nu was het weer prima en keken we onze ogen uit naar alles wat voorbij kwam.

En kort voor Dordrecht stonden ineens Richard en Marcel, collega's van Ron, op de kant te zwaaien! Was erg leuk en per telefoon even gebabbeld over belangrijke en minder belangrijke zaken..... In ieder geval leverde het een leuke foto op die onmiddellijk door Richard op MarineTraffic werd geplaatst!

Vanaf Dordrecht zijn we via De Noord en de Hollandse IJssel naar Gouda gevaren en daar hebben we in de jachthaven aangelegd en natuurlijk weer met prachtig weer het centrum van Gouda bezocht. 's Avonds kwamen Hans en Elise aan boord die vlakbij in Moordrecht wonen. Heel gezellig!

Om op schema te blijven zijn we de volgende ochtend om 0500 u opgestaan zodat we door de spoorbrug bij Gouda konden. Daarna op ons gemakt via Alphen ad Rijn, het Brasemermeer en Aalsmeer naar de wachtplaats in het Nieuwe Meer gevaren, waar we moesten wachten op de brugopening van de A-10 rond middernacht en tevens de nachtelijke tocht door Amsterdam.

Dat was weer een belevenis op zich. Met 6 zeilboten (waaronder de Duitse HR uit Kiel) in een konvooi door de Amsterdamse grachten waarbij de brugwachter op een snorfiets meereed om elke keer de volgende brug te openen. Windstil en prima temperatuur; echt leuk.

Rond 0230 u bereikten we de Houthaven en draaiden we het IJ op, naar de nieuwe Amsterdam Marina. Lekker uitgeslapen daar en 's middags nog even de stad in geweest om zaterdag verder te varen naar Lelystad.

En dat laatste stukje? Tjonge, gedurende een half uur windsnelheden van 30 tot 35 knopen, dus 8 bft! Maar met ruime wind en een gereefd zeil gaf dat eigenlijk alleen maar plezier en kwamen we vlot in de thuishaven. De cappucino met Amaretto / Drambuie en zelfgemaakte appeltaart gaven ons even de tijd om terug te blikken op een wel zeer geslaagde zeiltrip waarbij we zo'n 15 havens aandeden en meer dan 500 mijl gevaren hebben. En toen: boot aan kant, afwassen, inpakken, auto inladen, naar huis, klaar.....

Klaar? Nee. weer een prachtige herinneringen en ervaringen opgedaan. Weer veel lol en goede gesprekken gehad, ervaringen gedeeld en ons verbaasd over van alles en nog wat. Lekker uitgerust en bijgetankt. Een schuursponsje verloren en dus ook een wasborstel.

Leuk dat jullie ons gevolgd hebben. Natuurlijk: van elke reis kan je een blog maken en zo bijzonder was het niet. Toch is zeilen anders dan andere vormen van reizen, althans zo beleven wij het. Kleine en grotere belevenissen in een andere wereld op het ritme van het getij en de wind. Wij vonden het leuk om dit met jullie te delen. Leuk dat jullie ons wilden volgen en bedankt voor de leuke reacties. Gooi de link nog niet weg want Ron gaat er nog een paar leuke foto's en vermakelijke filmpjes opzetten (bijvoorbeeld het met de hand koffiezetten bij windkracht 5 hoog aan de wind). Tot de volgende keer!

Klaas-Jan&Ron