Tjonge, 9 mei voor het laatst geschreven. We zijn ook zo druk.... Tijd vliegt als je alleen maar leuke dingen doet en niet vast zit in een dagelijks ritme.

Grappig detail: in Boulogne-sur-Mer lagen we naast de ...... Paradox! Zonder E e dan.

in BsM de reis van de volgende dag voorbereid. Nog wat proviand ingeslagen, boot vaarklaar gemaakt, de route berekend aan de hand van de stromingstabellen en nog een aflevering band of Brothers gekeken.

10 mei vroeg in de ochtend, rond half 6, uitgevaren. Een lange tocht voor de boeg van de Paradoxe. Dat is altijd een bijzondere belevenis. Nog in het half donker met de navigatieverlichting aan door wat nevelflarden de haven uit en de zee op. De stad slaapt nog en wij ontglippen die stad. Zo voelt dat.

De zee was zo glad als een spiegel en in ons logboek hebben wij niet meer genoteerd dan 1 bft, Motor aan dus. Geen zeil gehesen gedurende de hele tocht. Een dag dus om je gedachten te laten gaan, om goede gesprekken te voeren en om te genieten van de weidsheid van de zee. We passeerden een drukke route naar le Havre, even opletten dus. Maar de AIS gaf weer moeiteloos door welke koers er gevaren werd door tankers, vissersboten en andere schepen, evenals de eventuele tijd van de aanvaring.... Met bijbehorend alarm. Op zee was het fris dus lekker onze pakken aan. Al snel geen televerbindingen meer met de wal dus echt even op ons zelf. Ook een prima dag om af en toe een uiltje te knappen, aan dek of te kooi. Broodjes pindakaas, champignonsoep en rond 1800 u een warme hap (rijst en groenten, jaja) en langzaam de avond en de nacht in. Dat was weer opletten want we hebben zo ongeveer de hele nacht in dichte mist gevaren. Geen hand voor ogen, geen ster te zien. Groot vertrouwen in de AIS en ons gehoor. De veerboten die we op de AIS zagen gaven ook keurig de verplichte hoornsignalen, wat overigens een bijzonder geluid is in het holst van de nacht in een deken van mist. Vanaf 2100 uur zijn we om de beurt gaan slapen. Na 1 1/2 tot 2 uur slaap door de ander gewekt worden. Thee of koffie maken en aan dek. Het was koud dus bivakmuts op en handschoenen aan. Luisteren en kijken naar het scherm van de plotter. Ook op de marifoon geen bijzonderheden te horen.

Rond 0800 u Cherbourg in zicht. De eigenlijke haven wordt omgeven door een enorme strekdam in een halve cirkel, met allerlei oude verdedigingswerken van de Atlantikwall, deels kapotgeschoten. In de vaargeul naar de binnenhaven waren een paar Fransen op een werkboot heen en weer aan het varen en zaten ons in de weg. Uiteindelijk wezen ze ons ongevraagd de weg naar de Marina die we uiteraard zelf al lang wisten te vinden.

De jachthaven van Cherbourg was echt prima! Goed sanitair, mooie steigers, aan de rand van de stad bij een leuk park waar mensen genoten van het lekkere weer.

Omdat we redelijk brak waren besloten we na aanmelding bij het havenkantoor een paar uurtjes te gaan slapen. Maar net toen ik te kooi wilde (Ron lag er al in) stonden er drie serieus uitziende geüniformeerde douaniers naast onze boot. Zij vroegen ons - uiteraard niet vrijblijvend - of ze aan boord mochten komen. En dat deden ze dus. Met z'n drieën. Ze gingen in de Kuip zitten en vroegen ons het hemd van het lijf. Vraag 1: bent u dE eigenaar van de boot? Ja. Vraag 2: wat is uw beroep? Ha dacht ik, nu ga ik vertellen dat ik in feite een collega ben in het mooie Europa en dan zullen ze wel snel weg zijn. Ik zeg dus: police-officer in m'n beste Frans. Geen enkele reactie. Daarde begreep ik dat ze all the way wilden. En ja hoor, alle papieren gecontroleerd, ons beiden nagetrokken per telefoon en uiteraard een onderzoek in de boot. Ik waarschuwde nog door te zeggen " it's a men's boat" wat alleen maar een begrijpend knikje van de twee vrouwelijke beambten opleverde, hetgeen ons weer alles zei over hun eigen mannen. De puinhoop viel wel mee maar toch zeg je zoiets als mensen in je spullen gaan neuzen. Echt grondig gingen ze niet te werk; ik hoorde ze wat smoezen in het Frans van "het zit wel goed" En " alleen maar voorraad". Een blik in onze kooien was genoeg, dat geloofden Ze wel. Zag er best opgeruimd uit maar misschien roken ze dingen die wij allang niet meer roken naar 26 uur op zee.... Toch ruim een uur zo bezig geweest en daarna een paar uur heerlijk geslapen.

Gedouched en weer zo fris als een hoentje om 1400 u ontbeten in het restaurantje bij de haven. Cherbourg gaf een goede eerste indruk.

Daarna de stad ingegaan. Cherbourg heeft best wat te bieden. leuke pleinen, relaxte sfeer en een grote supermarkt. Aan boord gegeten en natuurlijk een paar afleveringen Band of Brothers.

De volgende dag enorm uitgeslapen en de hele dag in ledigheid doorgebracht. Alhoewel: ben een paar uur met de mogelijkheden voor het vervolg van onze reis bezig geweest. We wilden naar Guernsey, maar op de een of andere manier kreeg ik er niet het goede gevoel bij. Ten eerste voorspelden de weersverwachtingen een ongunstige draaiing van de wind waardoor we of dagen op Guernsey zouden moeten blijven of dat we weer op de motor verder zouden moeten. Ik wilde nu echter een keer echt zeilen. Ook de stromingen rond Alderney en Guernsey zouden het ons moeilijk gaan maken. Omdat we heel graag naar de UK wilden, de beslissing genomen om de volgende ochtend vroeg naar Dartmouth te gaan. De windverwachting was gunstig 4-5 BFT N-NO dus: zeilend naar de overkant. De route naar Guernsey uit de Plotter gehaald en in de plaats daarvan die naar Dartmouth berekend en weggezet. Wel jammer dat op onze route een VTS ligt (Vessel Traffic Seperation) waardoor we een wat noordelijke koers moesten varen. Zou, hoog aan de wind, net gaan.

En zo pakte het uit. Om 0545 zetten we de navigatieverlichting aan om uit te varen, en toen deed de lamp op de preekstoel het niet. Motor weer uit, lampje los, aanslag verwijderen en: werken! Al met al dus 0615 voordat we Cherbourg verlieten, richting Dartmouth.

Nog voor we voorbij de strekdam waren zei Ron dat hij al even plat ging. Welterusten! Bij de havenmond gelijk zeil gezet. het ging er stevig aan toe. Flinke stroom mee, hoge en korte golfslag en hoog aan de wind. Lekker schuin en flink stampen. Heerlijk! Na anderhalf uur kwam Ron te voorschrijn en bleef net iets te lang beneden bezig met aankleden en allerlei dingetjes. Hij kwam dus wat wit rond de neus boven en gaf zijn eigen toestand van dat moment een klein zesje. Ik denk dat hij zich stoer hield want hij zag eruit als een vier. Wit. Stil. Holle blik naar de horizon. Gelukkig ging het na een uurtje of twee alweer wat beter.

Dartmouth betekende een oversteek van ca 85 NM (ca 150 km) dus toch ook wel weer een tochtje. Ik wilde graag bij daglicht in Dartmouth aankomen om zo met zicht de prachtige baai in te kunnen varen.

Uren heerlijk gezeild en enorm genoten. Rond het middaguur kwam de zon erbij en nadat we omstreeks 1400 uur de rechterbovenhoek van het VTS hadden gerond en naar een lagere koers konden dachten dat we nu met ruime wind en ons zeemanschap grote snelheden zouden bereiken. Niets was minder waar want de wind zakte af naar een matige 2-3 en draaide ook nog eens een uurtje of wat naar het NW. Maakte niet uit, stukje de motor bijgezet om toch Dartmouth by daylight te halen.

Onderweg, drie uur uit de kust, een groep dolfijnen gezien. Zo maar, ineens, achter onze boot. Zilverkleurige krommingen die sierlijk uit en in het water bewogen. Ron heeft een mooie foto gemaakt. Het waren er zeker 10, prachtig! Ik probeerde ze nog wat bij ons te lokken door het liedje van Flipper te zingen maar ik wist de tekst niet meer goed dus ze vertrokken.

Ook weer onder de indruk van de prachtige Jan van Gent's die rakelings over het water scheren. Wat een verschil met de krijsende meeuwen. Ron heeft een gave foto gemaakt van een jong. Eigenlijk wilden we een Jan van Gent opjagen zodat Ron wat foto's kon min van het opstijgen, maar het ding bleef zitten. Tot we bijna over hem heen voeren. Aan het dons zag ik dat het een jong was en dus waarschijnlijk nog niet kon vliegen en op zee door zijn ouders gevoed werd. Eerste kennismaking met de mensheid moet welhaast een flink trauma hebben opgeleverd.

Uurtje voor aankomst een plaatsje gereserveerd bij Dart Marina. De dame aan de lijn vertelde dat het jaarlijkse " Dartmouth Music Festival" gaande was, dus we waren benieuwd.

Over onze aankomst in Dartmouth en onze kleine belevenissen daar zal ik een volgend blog schrijven. Straks nog.

Rest om nog te zeggen, terwijl ik dit schrijf in de Kuip, zittend aan het tafeltje in de zachte avonden met uitzicht op de baai van Dartmouth:

We denken aan Anne, Estelle en al die anderen die examen doen of voor hun overgang ploeteren: kop op, hou vol, het komt goed! Houd moed!
We denken aan hen die werken: zonder dieptepunten geen hoogtepunten! Ook jullie gaan vast op enig moment genieten van een welverdiende vakantie!
En: we missen jullie, maar och, het is overzichtelijk en dus draagbaar en weten dat jullie ons dit gunnen.... :)

Groeten! Ron en Klaas-Jan