1e Pinksterdag. We slapen een beetje uit want heel vroeg hoeven we niet weg; dat zou alleen maar betekenen dat we het getij tegen zouden krijgen.

Vandaag varen we van Torquay naar Weymouth. Een tocht van rond de 45 NM (83 KM). Goede weersvooruitzichten qua zon en wind, dus het belooft een mooie dag te worden. Dit is weer een tocht waarbij het vaste land uit zicht raakt; in feite steken we een hele grote inham in het Engelse land in een rechte lijn over. Bij de voorbereiding blijkt dat we in de buurt zullen komen van de oefengebieden van de Engelse marine. Onze koers ligt daar net onder dus geen probleem.

Als we wegvaren voelen we de zon al goed. De zeewind maakt het tegelijkertijd koel en achterovergeleund achter het stuurwiel luister ik naar de muziek van Marillion; op de een of andere manier smelten natuur en muziek samen tot een prachtige eenheid. Genieten!

Al snel horen we ook over de marifoon de veiligheidsberichten van Warship Portland (naar later op internet blijkt een fregat). Links en rechts worden schepen opgeroepen die zich kennelijk in het oefengebied bevinden.

Met ruime wind genieten wij volop. Snelheden variëren van 3 tot 5 knopen en de temperatuur is goed. Dan daag ik Ron uit om over boord te springen en de boot in te halen. Voor hen die het niet weten: Ron is ooit zwemkampioen geweest en kan nog steeds een aardig baantje trekken. Ron trekt een grimas en twijfelt. Ik voer de druk verder op door zijn zachte kanten te benadrukken. Dan zegt Ron: "ik doe het". We binden een touw om zijn middel met een paar bergbeklimmersknopen en aan dat touw bevestigen we een lijn van 12 meter. Shirtje uit en over de reling op het zwemplateau. De twijfel slaat toe. Kijken, kijken, kippenvel ........ Ik tel af. 5-4-2-1 go! Ron gaat niet. Ik moet eerst zijn vingers loswringen. Ook dat lukt niet. Uiteindelijk duw ik hem er maar van af. Met een plons verdwijnt Ron in de 5 meter diepe zee. De lijn spant binnen No time strak aan en Ron wordt al surfend door het water getrokken. Hilarisch! Met een gangetje van 9 km per uur hangt hij achter de boot en probeert in balans te komen. Ik hoor "inhalen", dus zeilen los, vaart eruit en de lijn binnenhalen, met aan het einde Ron als een soort aan de haak geslagen Tonijn. Zonder problemen aan boord gehesen en nagenieten van deze frisse duIk. We besluiten deze week de man-over-boord manoeuvre een keer serieus te zullen oefenen.

Natuurlijk is deze frisse duik gefilmd; jullie kunnen het filmpje op het blog bekijken.

En weer verder gezeild. Rustig aan. Mooi zeetje, lekker windje. Tot de marifoon kraakt:

"Sailingvessel Paradoxe, this is warship Portland in VHF 1-6, over. ". Ik geef keurig antwoord en het fregat vraagt ons beleefd of wij onze koers wat willen wijzigen omdat we net binnen de grenzen van het oefengebied vallen, waarbinnen raketten worden afgevuurd. Het lijkt ons handig om aan deze vraag te voldoen en we wijzigen onze koers naar 60 graden. Ron heeft de conversatie met het oorlogsschip gefilmd. ook op het blog te vinden.

Weymouth ligt op een schiereiland. Bij het ronden van de punt komen wij op een andere koers te liggen en varen we hoger aan de wind. Bovendien is de wind toegenomen naar een geschatte 5 bft (windmeter doet het nog steeds net). Voor de kust is een zeilwedstrijd gaande en wij varen in de zelfde richting een stukje mee. Het gaat prachtig; de zeilen lijken perfect getrimd, we zijn scherp en we voelen een competitie-element opkomen. In de staart van de race varen 2 Engelse zeilboten met indrukwekkende letters in het zeil: officiële race zeilen.... De boten zijn van ongeveer gelijke lengte als de Paradoxe en wat zou het mooi zijn als we ze in konden halen. De Paradoxe voldote aan al onze verwachtingen. Hoog aan de wind en me stalen gezichten halen we beide Engelse schepen in. De een bovenlangs, de ander onderlangs. we geven hen het nakijken en ons zelf een euforisch gevoel. We zeilen hard en mooi in de late middagzon voor de kust van Weymouth. Ondertussen weet Ron nog een potje in de keuken te fabriceren en we eten aan dek terwijl we onverminderd doorzeilen. Zo gaaf.

Al zeilend doorkruisen we nog een keer het veld met wedstrijdbeker, hetgeen soepel verloopt. Dan zijn we voor de monding van de haven van Weymouth. Met spijt ruimen we de zeilen op en zetten de motor bij om de haven in te varen. we gunnen het de vrouwenroeiboot naast ons om ons voor te blijven. We leggen aan in de inmiddels bekende outer-harbour. Omdat de havenmeester al naar huis is krijgen we de codes voor het sanitairgebouw van de schipper van een boot uit Hellevoetsluis. Nog even een rondje door de stad gelopen. Aan boord een kort begin met een nieuwe film gemaakt, in slaap gevallen voor de tv en lekker te kooi gegaan. Vanochtend een gat in de dag geslapen.

Zometeen gaan we wat boodschapjes doen en weer naar het vervolg van onze reis kijken.

Inmiddels heeft Ron al heel wat foto's en filmpjes op het blog geplaatst. Kijk maar als je zin hebt.

Succes daar met je werk, met je examen of wat je dan ook bezighoudt. Nog steeds denken wij veel aan jullie want daar hebben wij tijd genoeg voor.

Hartelijke groeten, Ron en Klaas-Jan