Weymouth, Poole & Yarmouth, 17, 18 en 19 mei.

We pakken de draad weer op, Weymouth, 17 mei, einde van de ochtend. Niet te geloven hoe vast een mens kan slapen door het buitenleven. Na een ontbijt-brunch van yoghurt met serials, knackerboodjes met kaas en pindakaas de wandelschoenen aangetrokken en de stad in gegaan. Ron kocht ergens voor iemand een alleraardigst kadootje en we raakten in gesprek met de lokale ondernemer. Hij vertelde ons dat de Olympische Spelen van een paar jaar geleden Weymouth geen goed hadden gedaan. De locals waren aan de kant gezet en er was zoveel gewaarschuwd voor files op het schiereiland dat iedereen thuis voor de tv bleef zitten. Gelukkig konden wij deze ondernemer een beetje spekken.

Verder een beetje rondgeneusd, langs de boulevard gelopen, bij de Tesco inkopen gedaan (meestal een pak melk, brood, groenten, vlees, champignons, een pittig potje en niet te vergeten een zak wortels om onderweg te knabbelen). Nu we Dartmouth kennen is Weymouth minder maar nog steeds wel leuk.

We weerstaan de verleiding van de grotere koffieketens en strijken neer bij een lokale koffietent. We bestellen een "flat-white" wat zoveel is als een extra pittige cappucino. Worteltaartje erbij. De flat-white: tjonge, die was goed! Echte aanrader als je van een pittige cappucino houdt!

Dan weer het gebruikelijke ritueel. Aan boord, druk zijn met niets, koken, eten, filmpje kijken (de laatste Tarentino), slapen. Saai? Het is maar hoe je het bekijkt.

Plan voor donderdag: Van Weymouth naar Poole. Niet al te lange tocht, tenminste als je in een rechte lijn denkt, maar hier komt The Royal Navy weer het verhaal binnengeslopen.

Bij de reisvoorbereiding zien we op het gunnery schedule van de Royal Navy dat er geschoten wordt op donderdag in de Inner-range bij Lulworth Cove. (dit is een baai waar we al eerder waren en een nacht voor anker hebben gelegen en waar Ron 2 vissen ving die ik moest slachten).

We moeten dus een omtrekkende beweging maken met in totaal een extra afstand van ca 4 NM. Onderweg horen we dat een jacht het gebied uitgejaagd wordt. Even later gaat het los. Donkere korte klappen van kanonnen, geen vuurmond of inslag te zien. Ron vindt dat jammer en staat constant met zijn fototoestel paraat. Helaas......

We hebben de wind pal van achteren op de koers die we moeten varen. "Voor de wind gaan" is een gezegde met een positieve klank; het gaat je goed! Pal voor de wind zeilen met hoge, achterop komende golven is echter geen pretje, omdat je boot net wat langzamer is dan die golven. Soms heb je mazzel en surf je op een golf, dan haal je even een hoge snelheid en een even zo hoge euforische beleving. Dan slaat het rollen van de boot en het klapperen van de zeilen weer toe dus: niet ideaal. Om een lang verhaal kort te maken: we gaan ruime wind varen en genieten enorm van het samenspel van golven, wind en stroming. Het gaat hard. Regelmatig ruim 8 knopen (8x1.852=bijna 15 km pu). En zo maken we een mooi rak naar Poole, op MarineTraffic.com kan je de track van de Paradoxe zien.

Eind van de middag bereiken we de Poole-delta. In een soort van smaller wordende baai vaar je naar het stadje, waar tevens de bekende Sunseeker werf ligt. Hier kopen de rijken der aarde hun overmaatse jachten. Het invaren van deze baai is weer een belevenis. De wind staat nog lekker door en overal zie je plukjes van zo'n 20 zeilbootjes die met zeilwedstrijdjes bezig zijn. Verder liggen in lange rijen allerlei typen boten aan moarings. Langs de oevers weer de meest mooie huizen met uiteraard sea-view.

Een telefoontje leert ons dat De jachthaven voor 1 nacht plek heeft. We moeten 18 mei om 1200 weg zijn omdat dan de annual boat show begint en de steigers nodig zijn. We krijgen al een voorproefje mee omdat allemaal mannetjes enorme boten in de haven aan het afmeren zijn.

Aanmeren, naar het havenkantoor en....voor het eerst uit eten. Uitstekend pub-food gegeten bij de haven.

Voor de haven zien we een vrouw op de grond zitten. Onder een slaapzak ter hoogte van de supermarkt. Past niet in het straatbeeld. Ze eet een snee brood. We vragen haar of ze zich geen proper meal kan veroorloven. Ze wijst naar het brood en zegt dat ze dit brood net kreeg van iemand. We zien haar deplorabele toestand, totaal vergaan gebit, getekend gezicht, mager. In onze rechterooghoek zien we de miljoenenjachten liggen. En onze eigen Paradoxe. We vragen haar of ze wel ergens plek heeft. Ze zegt dat ze in een soort opvang bivakkeert.Wat kan je doen?We kopen ons schuldgevoel af met een bankbiljet. Buy yourself a proper meal. Don't use it on drugs. Ze huilt. Never done drugs, and i just got off drinking......

Donderdag 19 mei. Nieuwjaarsdag! Ma belt me om 0830 wakker. Ik zeg: het is hier een uur vroeger! Zij zegt: daarom heb ik ook gewacht tot half negen! De ochtendstond heeft goud in de mond. Eruit dus! Ik word in de loop van de dag verrast met telefoontjes, heel veel appjes en smsjes met felicitaties. Thank you all!

Verder: business as usual. We gaan klaarmaken voor weer een veelbelovende zeildag. Stevige wind, mooie luchten en koud.

Vandaag varen we naar Yarmouth, het meest westelijke plaatsje op het eiland Wight met een jachthaven. Weer besluiten ruim naar buiten te steken omdat we pas tegen het einde van de middag de stroom meekrijgen, de nauwe doorgang van The Solent in. Handig om die mee te hebben, stroomt daar zeker 3 knopen.

Nog bij Poole zien we op een gegeven moment een mega Sunseeker (5 miljoen of duurder). Aan boord een stuk of zeven mannetjes, in overall. Overduidelijk arbeiders die de boot van a naar b varen. Ze nemen het ervan. Languit in de luxe stoelen op het zonnedek. Etend en drinkend. Gelijk hebben ze. We zwaaien vriendelijk naar elkaar.

We knoepen erop. Met (meestal) vol tuig halen we snelheden van 8 tot wel ruim 9 knopen. Ron redt het nog steeds om ondertussen overheerlijke cappucino te maken en we vermaken ons kostelijk.

Bij het verlaten van Poole hadden we een stuk of drie Britse jachten gezien die in een rechte lijn koers zetten naar Wight. Omdat wij veel meer naar buiten gingen dachten wij dat deze jachten ver voor ons The Solent zouden bereiken. We zien ze nog wel klungelen met melkmeisjes en voor de windse koersen maar slaan er geen acht meer op. Bij de ingang van The Solent blijkt dat ze nog steeds aan het klungelen zijn en wij nog voor hen de nauwe ingang doorgaan. Niet slecht...... ????

Die ingang is wel een dingetje. De stroom jaagt er flink doorheen en een mijl voor de ingang zijn er de Shingels, ondiepten waar het flink kan kolken. Ook nu: wind tegen stroom geeft een hele rare golfslag en de ondiepten zijn niet ver. Onze electronische kaarten helpen ons er prima doorheen. Natuurlijk af en toe een check op de papieren kaart. Alles klopt. Alles gaat lekker.

We meren aan in de jachthaven van Yarmouth, vlak bij de veerboot en 2 reddingsboten. Bellen met het thuisfront, eten koken (spaghetti vandaag), wijntje erbij, lekker douchen en tikken.

Jullie zijn weer up to date. Morgen halen we Gert op. Die is in de buurt en komt in Gosport aan boord. Zaterdag gaan we knallen, naar Cowes heen en weer denken we. Jullie gaan het horen.

Examens? The end is at hand. Even volhouden nog! Misschien valt het mee!

Blokken voor je overgang? Komt vast goed en anders? Volgend jaar beter jongen placht mijn leraar duits te zeggen.....

Werken? Bijna weekend.....

vakantie? Het gaat veel te snel voorbij.

Houd moed, wij doen het ook!

Hartelijke groeten van Ron en Klaas-Jan