Op zaterdag 28 mei om 1030 u laten we Dover Marina achter ons. Dover Port Control verzoekt ons de oostelijke uitgang te nemen maar niet nadat we 3 veerboten in en uit hebben laten gaan. Net buiten de outer-harbour komen we in een wolk van meeuwen terecht. Honderden. Ze duiken naar hartelust de zee in en komen dan boven met kleine visjes. We varen kennelijk door een enorme school vis, ontbijt voor de meeuwen. We zetten koers richting het VTS tussen Engeland en Frankrijk. Omdat je zo'n VTS verplicht haaks over moet steken is dit een spelbreker als je een ideale koers wilt varen. Met NNO wind en de stroom tegen komen we langzaam vooruit. Dit was echter ingecalculeerd zodat we aan het einde van Deze trip voordeel zouden hebben.

Nadat we stuurboord uit zijn gegaan om haaks het VTS over te steken gaat het lekker. We hijsen de zeilen en zetten een rif in het grootzeil omdat de wind toch wel tegen kracht 5 aanzit. Tijdens onze oversteek horen we de Franse kustwacht uitvaren tegen een jacht dat zich niet aan de regels houdt en er wordt gedreigd met een flinke straf. We zien op de AIS dat het jacht snel haar koers verlegd. Het oversteken van de VTS betekende opletten. Het was een gaan en komen van enorme schepen, eerst van links naar rechts (6 mijl) en daarna van rechts naar links (weer 6 mijl). Ook zijn er dan nog de Ferry's uit België en Frankrijk die ook een haakse koers moeten volgen en daarna rap afbuigen. Het ging allemaal prima, AIS is een fantastische uitvinding. We zien in het scherm welke koers een schip vaart, hoe hard en wat een eventueel moment van aanvaring is. Daar is dan goed mee te rekenen.

Na de oversteek van het VTS is het weer hoog aan de wind; als we de koers niet kunnen houden en onze snelheid afneemt maken we een rak om hoogte te winnen. Hoge golven en heerlijk zeilen. De Paradoxe houdt zich prima.

Rond 19.30 uur lopen we Duinkerken binnen. We gaan aan dezelfde steiger als op de heenreis liggen. We hebben geen zin meer om te koken en duiken het restaurant van de haven in. Dit blijkt afgeladen te zijn met locals. We krijgen er net nog een plekje voor 2 uitgeperst en in mijn beste Frans doe ik onze bestelling. In. Gebrekkig Engels worden we te woord gestaan. Meestal vraag ik dan of ze geen Frans spreken maar dit keer liet ik het maar zo. Ze waren wel aardig. Mijn. Salade was ok (wel een heel zakje fabriekscroutons erdoorheen, maar ala) en Ron kreeg zijn entrecote ook best weggekauwd. Als tegen het einde van onze maaltijd een man van rond de 60 achter een orgeltje gaat zitten en een wat jongere dame die haar best doet om een soort van Mireille Mathieu uitstraling te hebben maar daar hopeloos in faalt samen gaan zingen spitsen wij de oren. Maar al na enkele klanken herken ik erg slechte imitaties van liedjes die al antiek waren toen ik nog een flonkering in de ogen van mijn vader was, dus we besluiten aan onze stutten te trekken. we lopen nog even over een moderne loopbrug over een kanaal heen en zien de resten van een herdenking die de dag ervoor heeft plaatsgevonden. Op een havenhoofd staat een stuk luchtdoelafweer en verderop zien we een rij oude legervoertuigen. Duinkerken herdenkt wat er in WO2 op haar stranden is gebeurd. Inmiddels is het donker en het weer wordt slechter. We gaan aan boord en plannen een relatief korte tocht naar Nieuwpoort.

Deze tocht naar Nieuwpoort is nog geen 20 mijl, maar er zijn factoren waar we rekening mee moeten houden, met name in elkaars combinatie. De wind: verwachting is 4-5, mogelijk 6. Zandbanken: voor de Belgische kust liggen langgerekte zandplaten die te ondiep zijn om over heen te varen. Stroming en windrichting: 2 nogal bepalende factoren voor wind en snelheid.

We varen pas om 1430 Duinkerken uit. Al voor het verlaten van de havenmond voelen we hoe de Paradoxe opgetild wordt door de binnenrollende golven maar ze laat zich prima door de branding heen sturen. Buitengaats verleggen we de koers meer Oost en pakken de NNO wind op. Hoog aan de wind, beide zeilen gereefd, Dikke windkracht 5, eerder 6 schatten wij in aan de hoge golven, de brekers en de schuimstrepen.

Het gaat erop. Een keer eerder hebben we in dit soort weer gezeten, in buien bij Eastbourne, een paar jaar geleden. De wind fluit door het want en het gangboord aan lijzijde schept regelmatig water. Het gaat heerlijk! Regelmatig maken we een rak om hoogte te winnen in de vaargeul. Op enig moment koersen we op een kardinale boei af die in een redelijk diep gebied ligt en met andere boeien de markering vormt van een zandplaat. We zien op de kaart dat we er qua diepte wel aan de verkeerde kant omheen kunnen zodat we nog iets verder op kunnen kruisen om ons rak te kunnen maken. Ongeveer 50 meter voordat we de kardinaal passeren zie ik dat naast de kardinaal een stuk of 20 ballen drijven, alsof het een drijfnet is of een losgeslagen lijn met ballen. We handelen snel en gaan overstag en laten de kardinaal en de ballen achter ons. In Deze weersomstandigheden aan zo'n ballenjongens blijven hangen lijkt ons geen pretje en we besluiten dat we goed hebben opgelet maar beter de kardinaal aan de andere kant hadden kunnen houden.

Het wordt niet minder. De zee bouwt zich op, golven van een paar meter hoog die als een muur van schuin van voren oprijzen zijn geen uitzondering en de wind zet ook door. Op driekwart van de tocht krijgen we ook nog een paar enorme regenbuien te verduren. De zee slaat er even plat van en we constateren dat we prima kleding hebben. Op enig moment komt er zo'n grote golf over de Paradoxe dat de kuip even volstaat. Onze voeten blijven droog in de laarzen en we lachen. Wat een belevenis!

Uiteindelijk strijken we zeilen vlak voor het kanaal van Nieuwpoort dat naar de jachthaven leidt. (Eigenlijk is dit de monding van de rivier de IJzer, de enige natuurlijke zeehond die België rijk is). Op hoge golven rollen we het kanaal binnen en leggen aan op de telefonisch toegewezen plek. Het is alweer tegen acht uur als we klaar zijn met alles vastmaken en aansluiten. We lopen een stukje en verkennen de haven. Nieuwpoort bestaat uit Nieuwpoort Bad en Nieuwpoort stad. Daartussen loopt een tramlijn die helemaal van De Panne tot aan Oostende loopt. We komen niet verder dan de Italiaaan even voorbij de haven en eten een pizza. Weer aan boord vallen we rond 2300 u als een blok in slaap en worden niet voor half elf wakker. Vannacht is de wind nog verder toegenomen. De Paradoxe ligt te trekken en te steigeren in haar trossen en voor de zekerheid zetten we extra lijnen. Het regent en het is inmiddels windkracht 7 schatten wij in. Geen weer om te varen.

Na ons ontbijt lopen we naar het centrum en kopen een dagkaart voor de tram. We gaan naar Nieuwpoort Bad maar worden door de wind en regen al snel ergens een koffietentje ingejaagd.

We nemen de tram terug en gaan boodschappen doen in een supermarkt, de Colruyt.Lijkt een beetje op de Makro maar is ook voor particulieren. Inmiddels is de middag al ver gevorderd en we hebben trek. Nu treft het dat de Colruyt overal proefplankjes heeft, dus we doen in ons te goed aan lekkere kaas, tukje en we stoppen een paar toffifee's in onze zak Voorde barre terugtocht.

Rond 1600 uur zijn we bij het havenkantoor; we hadden ons nog niet ingeschreven en dus de broodnodige WiFi code nog niet ontvangen. Ook van de havenmeester een weerslag kunnen lenen om onze tanks te vullen en naar de boot. Daar maken we het snel behaaglijk door de kachel aan te doen, een par blokjes kaas te snijden en een borreltje erbij te nemen. Proost!

Laat buiten de stormwind nu maar waaien in het donker, binnen is het warm en licht en goed.. (wie herkent deze zin uit de tekst van een NL zanger?).

We raadplegen met one verworven WiFi code alle weerberichten en ons plan is kom morgen weer verder te gaan. Waarheen? Weten we nog niet, bekijken we straks. eerst dit verhaal erop. Ron plakt en nog een fillmpje of 2 bij en wat foto's.

Het laatste stuk van onze reis ligt voor ons. Onze Brexit is een feit en ook La France hebben we zonder spijt achter ons gelaten. We genieten nog steeds met volle teugen, maar willen ook graag weer naar huis.

Tot snel en hartelijke groeten van Ron en Klaas-Jan.

ps: ik ga de trekt niet meer controleren op spelfouten of woorden die door de automatische aanvulfunctie veranderd zijn. Jullie begrijpen het best denk ik.